ZAUFANIE ŻYCIU   Zaufanie jest na trwale wpisane w naszą codzienną egzystencję. Brak zaufania życiu ma swe ciemne źródła w lęku, którego podszepty każą widzieć świat jako miejsce mało bezpieczne. Stopień zaufania jest niewątpliwie efektem sposobu postrzegania rzeczywistości. Jeżeli świat jawi się nie jako nasz dom, ale miejsce obce,wówczas ta przestrzeń  rzuca cień na swobodę w życiu człowieka.
Świat jest wspólną drogą wędrówki ludzi. Drugi człowiek to przede wszystkim współtowarzysz, na którego można liczyć i któremu można zaufać. Zaufanie mocno nacechowane jest siłą nadziei na to świat jest dla nas przyjazną krainą.  Postawa otwartości rozumiana jako mądra cnota zaufania zachęca do stałego wychodzenia ku światu i postrzegania drugiego człowieka jako nam przyjaznego, który również potrzebuje naszej obecności. Godne polecenia jest zaufanie, jako życzliwe wyjście na przeciw potrzebom drugiego człowieka, które jest wyrazem dobrej woli oraz gotowości do porozumienia.
Zaufanie samo w sobie jest bowiem pozytywnym nastawieniem, które uwypukla optymistyczne postrzeganie życia. Taka interpretacja zachęca byśmy  byli gotowi do zaufania w mniejszych rzeczach, po to aby nasza ufność stawała się zaproszeniem do głębszych kontaktów. To właśnie dopiero na takiej, obustronnie przyjętej podstawie możliwy staje się autentyczny dialog, prawdziwe porozumienie oparte na zaufaniu.
obraz autorstwa: Ewa Miłek / www.ewamilek.pl